Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό

Σε πολλά μέρη του κόσμου εξακολουθεί να είναι ακόμη αγαθό σε ανεπάρκεια 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου) για μια ακόμη φορά ενώ τα μάτια όλων,

ή έστω των περισσοτέρων είναι στραμμένα στο πετρέλαιο, 

σαν μια από τις κυρίαρχες συνιστώσες σε πολλές εμπόλεμες συγκρούσεις, η υπερσυγκέντρωση αυτή του βλέμματος 

πιθανόν να εμποδίζει να φανεί ότι κάτι απλούστερο από το πετρέλαιο, όπως το νερό, θα 

μπορούσε να παίζει ακόμα σπουδαιότερο και ζωτικότερο ρόλο και αφορμή στο μέλλον για μια 3^η παγκόσμια σύγκρουση.

Σε  έκθεσή της, η Διεθνής Αμνηστία με θέμα την πρόσβαση σε πόσιμο νερό στα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη, υπενθυμίζει πως το νερό αποτελεί στρατηγικό ζήτημα για τη Μέση Ανατολή και πως η κοινή χρήση του νερού είναι ένα από τα θέματα επίλυσης, στα πλαίσια μιας μελλοντικής ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, μαζί με εκείνα των προσφύγων, των συνόρων του παλαιστινιακού κράτους, και  της Ιερουσαλήμ.

Ένα πρόβλημα το οποίο στο μέλλον θα περιλάβει και πολλά άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής. Το νερό, όχι μόνο στη διαφιλονικούμενη περιοχή, αλλά και στην ευρύτερη ζώνη, που περιλαμβάνει το Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία,  λόγω γεωλογικών και κλιματολογικών συνθηκών, είναι αγαθό που σπανίζει, και ότι επί πλέον χρόνο με το χρόνο γίνεται ακόμα σπανιότερο εξ αιτίας της πληθυσμιακής αύξησης, της υπερεκμετάλλευσης και της αυξανόμενης μόλυνσης των υδάτινων πόρων. Υπολογίζεται ότι το 80-85% της Ιορδανίας είναι άνυδρη περιοχή, καθώς επίσης το 50-65% της Συρίας και το 60% του Ισραήλ.

Το πρόβλημα του νερού αγγίζει και την Ελλάδα σ΄ότι αφορά την γεωργική ανάπτυξη η οποία πολλές φορές η διαχείριση του νερού στον θεσσαλικό Κάμπο αποτέλεσε αφορμή να εκδηλωθούν διαμάχες και έριδες τον τελευταίο καιρό με πολύ ακραία περιστατικά. Αλλά και στο πόσιμο νερό παρατηρούνται όλα και πιο συχνά φαινόμενα, όχι από έλλειψη επαρκής ποσότητας που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες, αλλά στην ποιότητά του πόσιμου νερού η οποία γίνεται πια ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη για την υγεία των πολιτών και βάζει σε κίνδυνο ένα από τα βασικότερα  δικαιώματα του ανθρώπου, που είναι η πρόσβαση του στο υγιεινό και άφθονο νερό.